بسم الله الرحمن الرحیم

ما از شنیدن آواز صفحه گرامافون شکسته ای که صاحبانش تلاش می کنند با ترساندن ما از طرح جهنمی دشمن صهیونیستی، منهج تسلیم را تثبیت کنند، خسته شده ایم. آنان اصرار می کنند که دشمن صهیونیستی با انجام عملیاتهای تروریستی که ملت فلسطین را تحریک می کند، قصد دارد، گروه های مقاومت فلسطین را به تلافی وادار کند. اگر از آنان پرسیده شود که انگیزه دشمن برای این کار چیست می گویند، این دشمن خواهان صلح نیست و اصلا به آن ایمان ندارد به همین سبب گروه های مقاومت را به این دام می کشاند تا از روند سازش فرار کند. زیرا صلح با طرحهای صهیونیستی مغایر است. صلح لوازم سیاسیی دارد که تشکیل دولت فلسطین در رأس آن قرار دارد و این دشمن آن را نمی پذیرد، زیرا تشکیل این دولت مانع از تحقق طرحهای توسعه طلبانه دشمن صهیونیستی می شود و موجودیتش را در فلسطین تهدید می کند.

من هم یقین دارم که این دشمن خواهان صلح نیست و اصلا به آن ایمان ندارد. رهبرانش نیز هیچگاه حاضر به پذیرش تشکیل دولت فلسطینی که از حاکمیت مستقل برخوردار باشد ـ حتی اگر چنین دولتی در بخش بسیار کوچکی از کرانه باختری تشکیل شود ـ نیستند. اما این را هم یقین دارم که دشمن نیازی ندارد که ما یک اتوبوس یا رستوران یا رقاص خانه را منفجر کنیم تا این دشمن را از نظر معنوی، نیروی انسانی، روانی و اقتصادی فرسوده کنیم و بهانه به دست آورد و از روند سازش فرار کند. این دشمن توانایی بالایی دارد. بی شرم است. زبان باز، عوامفریب، دسیسه چنین است و چند پهلو سخن می گوید. از حمایت آمریکا برخوردار است و اینها می تواند او را از میز مذاکرات فراری دهد و نیازی به اینکه مناطق یهودی نشین تخریب شوند و یهودیان بمیرند، ندارد. اما سؤال بسیار مهمی که در هر حال مطرح می شود این است که ما چگونه با دشمنی مقابله کنیم که به تجاوزاتش بر ضد ملت ما ادامه می دهد، سرزمین ما را اشغال کرده است، مقدسات ما را آلوده ساخته است، زندگی ما را نابود کرده است، حقوق مشروع ما و حتی موجودیت ما را انکار می کند و همزمان نه خواهان صلح است و نه عقیده ای به آن ندارد؟
ادامه مطلب در وبلاگ الحدید

http://alhadid.blogfa.com/